Migracja silnych monarchów

Pomarańczowo-czarno-czarny motyl, fruwające w ogrodzie, ma jeden sekret - co roku biorą niesamowitą podróż, latając do 8000 km, aby spędzić zimę w cieplejsze i bezpieczniejsze miejsca. Dlatego udowodniają, że małe stworzenia mogą być tak silne i szybkie, że wiele najbardziej pozostaje dla nich tylko do zazdrości.

W miesiącach letnich monarchowie można znaleźć nawet w Kanadzie, nie wspominając o terytorium Stanów Zjednoczonych. Ale w sierpniu idą na długi lot na południe. Co więcej, nie latają, gdzie będzie musiał być, ale w ściśle określonym miejscu. Wszystkie motyle Monarch spędzają zimę w Meksyku, w wysokich górach Sierra Madre, która znajduje się około 120 km na zachód od Meksyku.

Każdego roku, kiedy wieje północny letni wiatr, setki milionów motyli monarch. Zbieranie w grupach i łapanie wiatru dmuchającego na południe, motyle mogą osiągnąć prędkość 50 km/h. Jeden motyl oznaczony naukowcami przeleciał 426 km na dzień - znacznie więcej niż najlepszy maraton biegacz może uruchomić. Średnio Monarch Butterfly pokonuje ścieżkę na południe w 40 dni.

Motyle, utrzymywały lot, ukryj się w meksykańskiej shangri la, znajdującym się na wysokości ponad 3000 m, gęsto pokryte lasami iglastymi, ciemnymi i fajnymi, ukrytymi przed wrązowymi oczami. Tam, około 300 milionów motyli siedzą na pniach i gałęziach drzew, osiadł na zimę, którą spędzają odpoczynek, ale bez utraty czujności. Kilka świadków, którzy stoją w obliczu monarchów w tym schronie, który został odkryty w 1975 roku, poinformował, że drzewa były pokryte z korzeniami na szczyt pomarańczowych kwiatów.

Wiosną monarchowie ponownie muszą iść w drogę. W marcu motyle przechyla się w niebo nad górami środkowego Meksyku i lecą na północ. Ale, jak w przypadku lotów na krawędź wszechświata, nie te osoby, które go opuściły, wracają do swojej ojczyzny. Monarchowie świeccy jaja na drodze, w Teksasie i Luizjanii, a ich potomków, wychodząc z gąsienic w motylach, wyjdź z ziemi, aby latać do Kanady.

Tak się dzieje. Jak dokładnie zauważyło wielu pisarzy, matki motyli wyglądają jak „latające kwiaty”. Kiedy ląduje motyl, dla wielu myśliwych znika - staje się jak zwykły kwiat. Ponadto ryż NOC na motyle w momencie ruchu może je również mylić, podobnie jak drapieżnik jest zdezorientowany paskiem na bieżącym zebrze. Liczby nie dają koncentracji na zwierzęciu i przekształcić go w ruchomy obraz rozmyty.

Na skrzydłach wielu motyli znajduje się tak zwane plamy. Te ciemne plamy mogą mylić, a nawet przestraszyć inne zwierzęta - kiedy patrzą na motyl od góry do dołu, patrzą z oczami patrząc na nie. Pigmenty przyszłych skrzydeł powstają na motyle na etapie Pupa - średnim etapie gąsienic a dorosłym. Pigmenty składają się z substancji organicznych roślin, które gąsienice jedzą na krótkie życie.

Ale pigmenty to nie wszystkie. Kolor dorosłego motyla zależy również od struktury łusek. Czasami na skrzydłach są cienkie, skale pigmentowane tylko z dołu. Nazywane są optyczną, ponieważ w tym przypadku kolor występuje z powodu zakłócenia światła. Kiedy światło spada na skrzydła, błyszczą w niebiesko, zielone i srebrne kwiaty.

Obie czaszki z kościami na butelce z trucizną oraz pewnymi kolorami i rysunkami na skrzydłach motyla mogą podawać drapieżniki alarmowe, że konieczne jest trzymanie się od niej z daleka. Dobrym przykładem jest pomarańczowy czarno-motyli-monarch.

Osoby kobiecego motyla Monarchu leżą jaja na roślinach, takich jak presticjana, która zawierają glikozydy toksyczne dla większości zwierząt kręgowych. Butterfly gąsienice pasują na liściach tych roślin, a później, gdy dorosły motyl wyrasta z larwy, staje się trującą.

Głodny ptak zachęcający motyla monarchy czeka na nieprzyjemną niespodziankę: po tak trującym obiadie przez długi czas potrząsuje się wymiotami. Następnym razem, widząc znajome pomarańczowe skrzydła, z pewnością poleci obok. W końcu zapamiętywanie tak kolorowego motyla jest bardzo łatwe, ponieważ jest to niejasne. Wszystko to pomaga monarchy przetrwać.

Jakiś zjednoczony motyl przyjęty do trującego malarstwa. I choć nie mają trującego elementu ochrony, zwierzęta nadal unikają spotkań z nimi, ponieważ są one bardzo podobne do tych, którzy mają taki element. Jeśli chodzi o wybór „jedz - nie jedz”, ptak zwykle wątpi, czy warto, jeśli musisz tego żałować.