Saigak - antilope z trunk

Saigak to zwierzę mieszkające w Europie odnosi się do rodziny antylopy. Dawno, dawno temu Saigak zmarł na terytorium Eurazji i na wyspach brytyjskich, ale po pewnym czasie pojawił się tam lodowiec, temperatura znacznie spadła, a zwierzęta zostały zmuszone do opuszczenia zwabionego miejsca. Jednak w strefie eurazjatyckiej stepowej żyją do dziś, ponieważ klimat w tych miejscach jest dla nich mniej więcej odpowiedni. Najczęściej ssak można znaleźć w następujących krajach:

• Mongolia.
• Kazachstan.
• Uzbekistan.
• Kirgistan.
• Turkmenia.
• Kalmykia.
• Rosja.
• Republika Altai.

Wspólny, żeńska jest nazywana Saiga i Male Margarh.

Saigas wolą żyć bezpośrednio ze stepu, na otwartej przestrzeni, pod każdym względem unikać różnych wąwozów, zarośli z drzew i krzewów. Ich ulubionym miejscem jest niekończąca się step, na którym kiełkuje niską trawę, a także częściowo. We współczesnym świecie Saigas pozostawiło bardzo mało, więc są chronione i wymienione w czerwonej książce.

Wygląd zewnętrzny

Pojawienie się ciała Saigas jest podobne do struktury antylopy, wyjątek jest tylko ich pyskiem.

Długość ciała wynosi około 1.5 metrów, na tym znajdują się małe nogi, na końcu, których są kopyta, a mały ogon rośnie na plecach ciała. W tym samym czasie, w Withers, dorosła część rośnie średnio do 80 cm.

Waga Saiga bezpośrednio zależy od nadmiaru lub niekorzystnej sytuacji,. Ważą głównie od 20 kg do 65 kg, podczas gdy waga i wielkość samic jest mniejsza niż mężczyzny. Jak również charakterystyczna cecha mężczyzn jest 30 centymetrowych rogów znajdujących się pionowo i mający skręcony formularz.

W okresie letnim, wełniana pokrywa Saigi ma brązowy kolor, podczas gdy wełna jest bliżej brzucha, lżejszy odcień, a czasami, a czasem biały. A wraz z nadejściem zimy wełna staje się kawy, z szarymi lub brązowymi odcieniami. Jednocześnie, wraz z nadejściem mrozów, wełna Saiga staje się gęstsza, pozwala zwierzęciu bezpiecznie martwić się ostrą zimą.

Kagada Sayigaka buduje całkiem zabawne, jego nos to mały bagażnik. Ten nos ma obudowie, podczas gdy Saiga może w pełni się poruszać. Nos jest tak niezwykły, że górna warga zwierzęcia jest ledwo zauważalna spod niego.

Tak szczególna struktura nosa pozwala Saigas uniknąć zimnego nosa zimą, ponieważ chociaż dociera on do tchawicy, będzie miał czas na rozgrzanie się do optymalnej temperatury. A latem nos służy jako filtr, zapobiegając małej saille i kurzu w lekkim zwierzęciu.

Gdzie mieszkania?

Jak wspomniano powyżej, Saigas wolą mieszkać w stepu lub opuszczony teren, a wąwozki i inne nieprawidłowości, których nie lubią, ponieważ nie są przystosowane do skoku. Najczęściej poruszają się pieszo lub wolno biegną. Wyrażeniem jest skakanie jak Saigak - nie więcej niż idiom.

Hawting and Animal Lifestyle

Sajgaki są ciągle w ruchu, nie mają żadnego konkretnego siedliska. Podczas ruchu stada wszystkie saigaki są prowadzone przez głównego mężczyznę. Wraz z początkiem pierwszego przeziębienia i śniegu Saigas idą na pustynny teren i wracają dopiero po całkowitym usunięciu pokrywy śnieżnej.

Saigas doskonale czują się na ziemi z niewielką ilością jedzenia i wody. Podczas koczowniczego stado porusza się bardzo szybko, a stare i chore Saigas zwykle nie radzą sobie z takim tempem, opóźniając się za stadem i z reguły umierają z zębów drapieżników. Ponadto Saigaks są doskonałymi pływakami, spokojnie krzyżują rzeki i inne zbiorniki z głębokiej wody.

Średnia długość życia Saiga nie więcej niż 9 lat, ale samce ledwo żyją do 5-6 lat.

Dieta

Saigak jest zwierzęciem ssakiem, jego dieta jest całkowicie zależna od siedliska i czasu roku. W okresie wiosennym i letnim żywią się następującymi roślinami:

• Lukrecja.
• Kermek.
• Obcisły.
• Sukienka.
• Efedra.
• Szałwia.
• Irys.
• Tulipany.
• Solyanka.
• Komosa ryżowa.

Latem na trawie, że jeść Saigas, jest niewielka ilość wody, więc zwierzęta pokonują długie odległości, które mają być nasycone wilgocią.

Zimowe saigas żywią się porostami i różnymi pokarmami zbożowymi. Z silnym wiatrem i puracą Saigas głodują, czasami idą do laski, aby nie było kleić kopyt ”. Dorosłe osoby dziennie wymagają 3-6 kg żywności i może być dość trudne, więc ciągle poruszają się w poszukiwaniu jedzenia.