Lampart. Styl życia i opisane zwierzę

Lamparty należą do rodziny Koshachi, podgatunków dużych kotów z rodzaju Panther. Jest to jeden z najczęstszych przedstawicieli obrotu po domowym kota. Chociaż niektóre podgatunki są praktycznie zniszczone i wymienione w Międzynarodowej Czerwonej Księdze, istnieją raczej prosperujące podgatunki, na przykład, afrykański lampart.

Opis lamparta

Lampart jest dość dużym kotem o wadze od 30 do 75 kg. Istnieją i większe osoby ważące do 90 kg. Długość ciała 90-180 cm bez ogona. Ogon od 75 do 110 cm. Wysokość w ramionach 80-90 cm.

Struktura czaszki masywna, wydłużona, lekko niska. ARC ZYLOVY umieszczone nieskrybowane, nosowe kości zawężały. W jamie ustnej, jak większość kotów, 30 zębów. Na każdej szczęce są 2 kły i 6 noży. Lamparty mają wystarczająco długi język i, podobnie jak wszystkie koty, jest wyposażony w specjalne gruźlicę, pomagając oddzielić mięso od kości i pranie.

Wyodrębniona i elastyczna kompilacja lamparta. Łapy są silne i smukłe, z zakrzywionymi i bardzo ostrymi pazurami, do 55 mm długości. Futro gruby, ale nie puszysty, mocno przymocowany. Zimą zwierzęta żyjące w chłodniejszych warunkach klimatycznych wełna staje się dłuższa i ma bardziej matowy kolor.

Kolor może się różnić w zależności od siedliska lampartu. Lamparty mieszkające w północnych obszarach zasięgu, mają jasno rude, żółto-szare lub jasnożółtą wełnę. Futro afrykańskie lamparty czerwono-brązowy lub żółtawy.

Oprócz głównych kolorów, całe korpus lamparta jest pokryty małymi czarnymi lub utopionymi plamami. Każdy lampart ma indywidualny wzór i lokalizację plam. Plamy mogą być zarówno pierścieniem, jak i stałe. Azjatyckie lamparty mają większe plamy, a African ma mniejsze plamy. Istnieją melanysts wśród lampartów, które nie są rzadko zwane czarnymi Panthers. Chociaż czarna skóra lamparta nie jest całkowicie czarna, zawsze jest na niej niesamowita, jakby wzór, plamy. Większość lampartów melanistów mieszka na wyspie Java i na półwyspie Malakka, ale także w mniejszym stopniu znalezionym w Indiach i Afryce. Czarne osoby nie są rzadko rodzące się w jednym ściółce z młodym kolorem plamistym.

Lamparty w stylu życia

Leopardy prowadzą pojedynczy styl życia. Normalny dzień ich dnia: sen, polowanie i niespieszne spacery w ich okolicy. Poluj głównie w Lamparty w nocy. Kobiety, które mają kocięta, mogą polować o każdej porze dnia.

Dzięki miękkim podkładkom lampart jest w stanie uspokoić się do górniczego tak cicho, że nie ma schronisk ulotek, bez łamania gałęzi. Z reguły poluje na zwierzętach średnich, co wyprzedza potężny skok (do 5-6 m).

Lamparty przystosowują się dobrze, aby żyć w dowolnym obszarze, niezależnie od tego, czy są górami, lasami tropikalnymi, równinami, sawankami lub pół-pustyniami. Terytorium jednego lamparta może wynosić od 10 do 400 km². W samicach i samcach, obszary terytorialne mogą się pokrywać, ale jeśli przedstawiciel tej samej płci wpada na terytorium, początkową walkę powstaje między rywalami, czasami z fatalnym wynikiem.

Reprodukcja lampartów

Nie ma określonego okresu reprodukcji w lampartach, krycia może wystąpić w dowolnym momencie roku. Ciąża żeńska trwa od 93 do 103 dni, a następnie dzieci pojawiają się na świetle. Młode lamparty pojawiają się na świecie ślepy i dopiero po 8-10 dniach otwierają oczy. Najczęściej 1-2 dzieci rodzą się w jednym obudowie, mniej niż 3. Ze wszystkich potworów często przetrwa tylko jeden kotek.

Pierwsze trzy miesiące młodych spędzają w kryjówce, a następnie razem z matką zostawiają to. Od czasu do czasu matka zmienia schronienie swoich kociąt, aby nie znaleźli drapieżników. Pozostawiając ich w następnym schronisku, matka idzie polować. Dopiero po sześciu miesiącach kociąt może śledzić matkę wszędzie. Matka podnosi swoje potomstwo przez około dwa lata. Młode lamparty w tym wieku pozostawiają karmę i stają się niezależne.

Kilka dojrzałości młodych sięga około 2,5 roku.

Status populacji i ochrona lampartu

Pięć podgatunków lampartów jest zagrożone zaginięciem. Głównym powodem zmniejszenia populacji lamparta jest zmiana siedliska naturalnego, zmniejszenie zasobów żywnościowych, a także kłusowanie.

Liczba lamparta dalekiego wschodniego od 2007 roku wynosiła około 34 osób. Na początku 2015 r. Zalili już około 57.

Ponadto niektóre podgatunki są wymienione w Czerwonej Księdze IUCN i Czerwonej Księgi Rosji.